Wciąż zmieniające się i coraz bardziej różnorodne wymagania rynku, a także nieustanny rozwój biologiczny i techniczny spowodowały zastosowanie zróżnicowanych systemów produkcji również w uprawie ziemniaka.
Obok powszechnie stosowanych systemów konwencjonalnych coraz częściej pojawiają się systemy certyfikowane.
W ramach danego systemu stosowane są rozmaite technologie uprawy, co wynika głównie z przeznaczenia zbiorów.
Wśród konwencjonalnych systemów produkcji ziemniaka wyróżniamy: uprawę niskonakładową (ekstensywną) obejmującą blisko 70% areału upraw ziemniaka (głównie w małych gospodarstwach, produkujących przede wszystkim na własne potrzeby), system zrównoważony (w średnich gospodarstwach, produkujących na sprzedaż) oraz system intensywnego gospodarowania (w gospodarstwach wielkopowierzchniowych).
Polscy rolnicy mniej chętnie korzystają z certyfikowanych systemów produkcji, choć to one są przyszłością w tej dziedzinie.
Niechęć bierze się głównie ze skomplikowanego procesu certyfikacji.
Wśród systemów tych należy wymienić: Integrowaną Produkcję (system zbliżony do systemu zrównoważonego), produkcję ekologiczną (system trudny i pracochłonny), HACCP (wprowadzany zwłaszcza w firmach zajmujących się przetwarzaniem żywności) oraz EUREPGAP (będący połączeniem Integrowanej Produkcji i HACCP).
